Waar mijn oudste dochter Kae-Lynn bij haar geboorte ontzettend veel huilde, ons altijd in de buurt wilde hebben, niet van onverwachte uitstapjes hield, het avondeten bijna nooit at, regelmatig extreme paniekaanvallen had in de avond en nooit in slaap kon vallen, bleek Philou een totaal ander kind. Wellicht kwam het deels doordat ze zo’n vechtertje was als prematuur, maar ze was elke dag vrolijk, had geen slaapproblemen en was dol op eten. Voor het eerst beseften mijn vriend en ik dat het dus niet aan ons lag dat Kae-Lynn moeite had met veel dagelijkse dingen. Beide meiden kregen immers allebei dezelfde opvoeding, liefde en aandacht van ons.

​

Ik wist van mijzelf wel dat ik erg gevoelig was, maar stond er nooit goed bij stil dat dat ook voor mijn dochter de oorzaak kon zijn van haar klachten. Pas nadat we gestart waren met therapie ging het balletje rollen en vielen de puzzelstukjes in elkaar. Ik las ontzettend veel literatuur over hoogsensitiviteit (en autisme, dat qua uiting in gedrag veel overeen komt met een overprikkelde HSP'er), volgde inspirerende accounts op social media en paste allerlei tips toe bij Kae.

Het resultaat was dat we haar veel beter konden begeleiden en we een eigen weg vonden in (voor anderen) alledaagse dingen zoals naar school gaan, zwemles, tandarts, kinderfeestjes en bedrituelen.